مقایسه دو روش دوختن پوست با پر کردن محلول نمکی در فضای باقیمانده و بدون آن بعد از برداشتن توده های خوش خیم پستان

سابقه و هدف : با توجه به شیوع و روند رو به افزایش توده های پستان و الزام در خارج کردن آنها و اهمیت ظاهری پستان و عوارض جراحی و بر اساس این تئوری که استفاده از محلولها در حفره پس از برداشتن توده می تواند مفید باشد و محلول نمکی فاقد عوارض  شیمیایی خاص است، لذا به منظور تعیین تأثیر استفاده و عدم استفاده از محلول نمکی برای پر کردن محل توده، این تحقیق ا نجام گرفت. مواد و روش ها : تحقیق به روش کارآزمایی بالینی، روی بیماران دارای توده پستانی خوش خیم انجام گرفت. بیماران بطور تصادفی به گروه های مورد و شاهد تقسیم شدند. عمل برداشتن توده پستان توسط یک جراح و دستیار ارشدش با روش استاندارد با سوچورمتریال یکسان انجام گرفت. تأثیر استفاده از محلول نمکی بر اساس عارضه خونریزی، اکیموز، کشش پوست و میزان رضایت مندی در دو گروه تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. - یافته ها : تحقیق در 80 نفر در 2 گروه 40 نفری انجام شد. میزان خونریزی در سه روز بعد در گروه شاهد 30 درصد و در گروه محلول نمکی 5/2 درصد (001/0>p) و یک هفته بعد  به ترتیب 10 درصد و 0 درصد (04/0>p). عارضه اکیموز در روز سوم پیگیری در 2 گروه مشابه و یک هفته بعد ترتیب 5/57 درصد و 5/32 درصد ( 021/0 >p)، که عارض کشش پوست در 2 گروه مشابه بود، رضایت مندی تا یک هفته پس از جراحی در گروه محلول نمکی بیشتر بود ( 01/0>p) . نتیجه گیری و توصیه ها :بنظر می رسد که استفاده از محلول نمکی بعد از برداشتن توده های خوش خیم پستانی مفید باشد. با توجه به اولین مطالعه آن، تحقیقات بیشتر را توصیه می نماید.